De geliefde en trouwe labrador retriever

Herkomst van de Labrador Retriever

Terwijl de Golden Retriever uit Engeland stamt, is de Labrador een hond die afkomstig is uit Canada. Meer bepaald van het eiland Newfoundland, van waar hij in de 19e eeuw naar Groot-Brittannië werd gebracht. In die tijd werd dit ras ook in België geïntroduceerd. Zijn voorvader, de St-John’s-hond, hielp de matrozen om vis terug te brengen die uit de boten sprong!

De kenmerken van dit ras werden aan het begin van de 20e eeuw vastgelegd, de rasclub werd opgericht in 1916. De Labrador is één van de favoriete honden van de Belgen en is het meest verspreide hondenras ter wereld!

Kenmerken en vaardigheden van de Labrador

Karakter van de Labrador

Het is moeilijk om bij deze hond een gebrek te vinden! Deze buitengewoon begaafde hond getuigt van intelligentie, volgzaamheid en een hechte band met zijn baasje. Hij is vriendelijk, kalm, trouw, geduldig, vriendschappelijk, speels… hij weet iedereen te bekoren. Het is een perfecte speelgenoot voor kinderen.

Hij is trouwens een bijzonder gewaardeerde gezelschapshond geworden. Hij is een “goede loebas” die zich op zijn gemak voelt bij andere dieren en mensen die hij niet kent.

De labrador is een vriendelijke hond, er zit geen greintje agressie in en hij is ook niet schuw. 

Weetje: de puppy’s van de Labrador Retriever zijn heuse clowns! Ze halen grappen uit en zijn onstuimig, en hebben dan ook van kleins af aan een goede hondentraining nodig, gebaseerd op spelletjes en beloning. Want als ze eenmaal volwassen zijn en hun volle gewicht hebben bereikt, zijn hun streken veel minder grappig!

Vaardigheden van de Labrador

Deze hond staat bijzonder open voor training, hij leert heel graag, is welwillend en gehoorzaam. Hij kan zich aan alle omstandigheden en alle opdrachten aanpassen. Deze toegewijde hond wordt gebruikt als werkhond, waakhond, hond voor begeleiding van blinden, reddingshond en jachthond (om waterwild te apporteren). Je kan een labrador vrij eenvoudig zelf een aantal commando’s aanleren, lees daar meer over in ons artikel over honden trainen. Een gehoorzaamheidscursus voor jonge honden is sowieso aan te bevelen, jouw labrador zal daar enthousiast aan de slag gaan! We zullen hieronder zien dat de labrador veel beweging nodig heeft, en tijdens zo’n cursus krijgt hij die ook.

Hij blinkt ook uit als begeleider van mensen met een handicap, dankzij zijn levendige intelligentie en zijn Olympisch rustige aard.

Het ideale baasje voor een Labrador

Deze hond kan zich schikken naar alle soorten baasjes, maar voelt zich bijzonder goed in een gezin. Het is een hond die lichaamsbeweging nodig heeft. Spelen en lange wandelingen zijn fundamenteel voor zijn evenwicht. Voor deze hond is een leven op het platteland, in een huis met een tuin, dan ook meer geschikt dan een leven in de stad, op een appartement. Woon je wel op een appartement waar de hond minder kan bewegen, trek dan liefst een uur uit voor een flinke wandeling. 

 Het is een hond die makkelijk in de omgang is, met een goed karakter, die voor nieuwe baasjes geschikt kan zijn, op voorwaarde dat de hond een basisopvoeding krijgt.

Opgelet: de Labrador kan wel eens weglopen, vooral als hij te weinig aandacht krijgt en zich eenzaam voelt… Maak hem zo snel mogelijk gewend aan terugroepen.

Activiteiten die u met een Labrador kunt doen

Deze zachtaardige, intelligente en energieke hond is een goede kandidaat voor hondensporten zoals agility of canicross. En omdat hij alles apporteert, kunt u hem een partijtje voetbal, frisbee of flyball voorstellen.

Zijn ultieme pleziertje? Een plons in het water! De labrador is ongelooflijk dol op water. Zijn waterafstotende vacht zorgt ervoor dat hij in alle omstandigheden kan zwemmen. Regen of kou deren hem niet.

Een lange, stevige wandeling op of naar een terrein waar hij zich, los van de riem, kan uitleven is ook ideaal. 

Lichamelijke kenmerken van de Labrador

De Labrador is een middelgrote tot grote hond, met een krachtige, evenwichtige lichaamsbouw. Het is een robuuste hond met de juiste proporties.

De vacht van de Labrador

Zijn vacht is kort, waterafstotend, dicht en stug. De kleur van zijn vacht kan zwart, blond (zandkleur) of bruin (chocolade) zijn.

Zwarte labradors

Zoals we weten, zijn er blonde, bruine en zwarte labradors. De kleuren worden bekomen door de genetica en zorgvuldig fokken. Heeft een zwarte labrador een ander karakter dan de gele of bruine? Wel, de zwarte labrador mag dan de populairste zijn in kleur, qua karakter zijn ze allemaal hetzelfde.

Zoals we al zeiden, staan labradors bekend om hun intelligentie. Ook zwarte labradors voelen zich prima in een beloningssysteem wanneer u ze traint. Ze gedijen prima met positieve bevestiging, maar knappen af op roepen en straffen. Een zwarte labrador is ook erg sociaal, speelt graag buiten en is dol op apporteren. Ze hebben ook dagelijks hun portie beweging nodig om hun energie kwijt te kunnen. Forse wandelingen, gaan joggen of zwemmen kunnen prima routines zijn die u samen met uw hond kunt doen. Gehoorzaamheidstraining en socialisatie op jonge leeftijd zijn zoals gezegd een must om van uw zwarte labrador een goed opgevoede en volwassen hond te maken. Weet wel dat u zelf voldoende tijd moet hebben om uw hond te trainen en te verzorgen. Ook hebt u best een grote tuin waarin uw hond vrij kan lopen om zijn energie te kanaliseren. Zwarte labradors zijn heel lief voor kinderen op voorwaarde dat u ze correct socialiseert.

Het gewicht en de grootte van de Labrador

Deze robuuste hond is middelgroot tot groot: hij kan tot 57 cm groot worden en tot 35 kg wegen. 

Het hoofd van de Labrador

Zijn hoofd is eerder rond, zijn schedel is breed, met een smalle snuit en een grote neus. Zijn oren vallen neer en zijn ogen hebben een zachte blik die vertrouwen inboezemt.

De lichaamsbouw van de labrador vs. die van de golden retriever

Zoals al gezegd, kan je de labrador van de golden retriever onderscheiden door zijn korte haar. Als je ze naast elkaar ziet staan, zal het verschil in lichaamsbouw je ook zeker opvallen: de labrador heeft een bredere kop en is gespierder. De golden retriever daarentegen heeft een langere snuit dan de labrador. 

Verzorging van de Labrador

Verzorging van de vacht van de Labrador

Gewoonlijk is 1 keer per week borstelen voldoende. Tijdens de rui, in de lente en in de herfst, moet dit vaker gebeuren omdat de Labrador in dit seizoen veel haar verliest. Soms moet hij elke dag geborsteld worden.

Vergeet ook zijn tanden niet! Het is aanbevolen om de tanden van uw hond regelmatig te borstelen om de vorming van tandsteen tegen te gaan.

Goed om weten: het verwijderen van tandsteen is gedekt door de dierenverzekering Santévet.

Als uw hond vuil is, kunt u hem wassen met een hondenshampoo. Ook de oren van de Labrador moeten regelmatig worden schoongemaakt en gedroogd, om oorontstekingen te vermijden. Hoe herkent u een oorontsteking bij uw hond? Vaak is dit moeilijk vast te stellen, afgezien van meer oorsmeer en afscheiding in het oor. De labrador kan hier echt onder lijden en u moet opmerkzaam zijn als uw huisdier vaker met zijn kop gaat schudden of gaat krabben aan het oor, of wanneer dit oor een slechte geur afgeeft. Ze kunnen ook minder goed gaan horen of korstvorming in de oren krijgen. Een dierenarts kan de oren van uw hond medicinaal reinigen of antibiotica en ontstekingsremmers voorschrijven. Dit wordt ook gedekt door een goede verzekering.

Het bijknippen van de nagels tot slot kunt u natuurlijk zelf doen, maar het is aangeraden om dit aan een expert (dierenarts of hondenverzorger) over te laten, zodat u niet in de bloedvaten snijdt die in de nagels verborgen zitten.

De voeding van de Labrador

De labrador retriever behoort tot de (grotere) hondenrassen die helaas vatbaarder zijn voor maagtorsies. Lees ook ons artikel over symptomen en oplossingen van maagtorsies bij honden. Tips om te voorkomen dat uw labrador een maagtorsie krijgt:

• vermijd om uw Labrador meteen na de maaltijd te laten rennen en springen
• 2 maaltijden per dag zijn meer aanbevolen dan slechts één maaltijd, op basis van een voeding van goede kwaliteit

Opgelet! Hij is een smulpaap. Uw dierenarts zal u het meest geschikte rantsoen aanbevelen om problemen door zwaarlijvigheid te bestrijden, iets wat bij dit hondenras vaak voorkomt.

Ziektes van de Labrador: scheuren van de voorste kruisband

De Labrador is op zich geen fragiel dier, maar als elk ander dier kan hij evengoed wel gezondheidsproblemen krijgen. We zullen hier bespreken waar de labrador retriever gevoelig voor is.

Als de hond na wat hardlopen begint te hinken, dan kan dat te wijten zijn aan een scheuring van de kruisband. Het gaat hier om de achterpoot. Let wel, er kunnen ook andere oorzaken zijn die hem pijn geven, zoals artrose… Voor meer informatie over artrose kan je dit artikel lezen. 

Het scheuren van de kruisband is zeer vaak verbonden met een fragiliteit die al bij uw huisdier aanwezig was. Sommige rassen zijn daar nu eenmaal gevoeliger voor. Als de diagnose is gesteld, zal jouw dierenarts je een heelkundige ingreep voorstellen. Als de kruisband scheurt wordt de binnenste meniscus onherstelbaar beschadigd. Dit is erg pijnlijk voor de hond. 

Als de dierenarts andere aandoeningen aan de knie heeft uitgesloten, zal hij overgaan tot een chirurgische ingreep om de knie te stabiliseren. De vooruitzichten op pijnvrij en normaal functioneren van de knie zijn goed bij een deskundige operatie.

Goed om weten: de kosten voor deze ingreep zijn redelijk hoog. Het is dan ook belangrijk om een goede dierenverzekering voor uw hond te voorzien.

Andere ziektes van de Labrador

Net als vrijwel alle hondenrassen heeft ook de labrador retriever te maken met erfelijke aandoeningen. Bij de Labrador zijn de belangrijkste erfelijke aandoeningen:

• Heupdysplasie of elleboogdysplasie
• Obesitas
• Cataract (vertroebeling van de kristallijne ooglens)
• Atopische dermatitis, een huidaandoening waarover je hier meer leest. 

De Labrador Retriever kan lijden aan ziektes van het beendergestel en kraakbeen. Hij kan bijvoorbeeld lijden aan artrose, aan luxatie van knieschijf of bepaalde vormen van verlamming.

Verder dient u zijn ogen te controleren, want dit hondenras is gevoeliger voor oogletsel met zweren of progressieve atrofie van het netvlies.

Een ziekte die ook regelmatig voorkomt, is degeneratieve lumbosacrale stenose of vernauwing van het wervelkanaal. Dit geeft pijn in de lage rug, ook gaat de rug bol staan. De hond beweegt stijf met de rug en de achterpoten, en die laatsten zijn ook duidelijk zwakker. Verder laat de hond zijn staart hangen en kan hij last hebben van incontentie (urine). Tenslotte kan er gedeeltelijke of volledige verlamming optreden. 

De boosdoener is de afbraak van de tussenwervelschijven en een vermeerdering van de massa van de wervels en de omliggende weefsels. De afbraak wordt veroorzaakt door o.a. genetische en aangeboren afwijkingen en overbelasting. Dit vernauwt het laatste deel van het wervelkanaal. Zo komt druk er op het ruggenmerg te liggen, met alle gevolgen van dien.

De ziekte wordt behandeld met ontstekingsremmers in combinatie met rust, kinesitherapie en/of vermageren. Wanneer de hond ook zenuwuitval heeft, is een operatie noodzakelijk. Wanneer u een goede verzekering hebt, kan deze de kosten van zo’n ingreep dekken.

Een andere aandoening die vaak voorkomt bij labradors, is hypoadrenocorticisme, de ziekte van Addison of eenvoudig gezegd, te weinig bijnierschorshormoon. Dit is meestal een auto-immuunziekte. Ze komt vooral voor bij honden van twee tot zes jaar op, en meer bij teefjes. De bijnieren zijn twee kleine organen die, zoals de naam al zegt, naast de nieren liggen. De bijnieren maken verschillende hormonen aan, zoals cortisol. Bij stress wordt hiervan meer geproduceerd, zodat de hond kan omgaan met de moeilijke situatie. De bijnieren produceren ook aldosteron. Dit regelt het vocht- en mineralenevenwicht in het bloed en ook de bloeddruk. Het probleem met deze aandoening is dat er pas symptomen optreden wanneer de bijnierfunctie bijna volledig is uitgeput. Een hond kan dus, net zoals een mens, nog heel lang blijven functioneren met een tekort.

Wanneer de ziekte doorbreekt, zijn er eerst vage symptomen zoals zwakte, sloomheid, verminderde eetlust, afvallen, buikpijn, braken, diarree, uitdroging, veel drinken en plassen en verzwakte spieren. De aandoening kan zich op korte tijd sterk ontwikkelen, met shock, hartproblemen of de dood tot gevolg. Er moet dus bij een acute crisis zo snel mogelijk worden ingegrepen door een dierenarts voor een behandeling met een infuus en geneesmiddelen. Daarna kan een therapie worden opgestart met hormoontabletten om de tekorten aan te vullen. Ook moet het baasje ervoor zorgen dat de hond niet wordt blootgesteld aan zeer stressvolle situaties.

Tot slot belichten we nog een andere ziekte bij labradors, suikerziekte of diabetes (mellitus). Het werkingsprincipe van deze ziekte is hetzelfde als bij de mens. Wanneer we suiker eten, wordt dit door ons organisme opgenomen dankzij het hormoon insuline. Dit hormoon wordt geproduceerd in de alvleesklier of pancreas. Bij suikerziekte maakt dit orgaan onvoldoende insuline aan, waardoor de suiker niet meer goed wordt opgenomen. Daarom blijft het in het bloed, met een hoog suikergehalte tot gevolg. Net zoals bij de mens kunnen honden lijden aan diabetes type 1 en type 2. Bij type 1 wordt er sowieso te weinig of zelfs geen insuline aangemaakt. Bij type 2 reageren de lichaamscellen slecht op insuline. 

Diabetes kan worden veroorzaakt door infecties, medicatie, genetische aanleg of een ontsteking van de pancreas zelf. De hond gaat dan plots gewicht verliezen, veel drinken en plassen en in het begin meer eten. Hij of zij wordt ook gevoeliger voor infecties aan de urinewegen en kan een slechte adem hebben. Wanneer de ziekte niet wordt behandeld, kan de hond geleidelijk aan ook zeer weinig gaan eten door een verminderde eetlust.

Diabetes bij honden kan soms genezen als de onderliggende oorzaak wordt gevonden en wordt weggenomen. U kunt dan werken met een aangepast dieet met weinig koolhydraten en zetmeel. Deze veroorzaken namelijk schommelingen in de bloedsuikerspiegel. Ook vezelrijke voeding kan helpen, omdat vezels de opname van suikers in de darm afremmen.

Als de ziekte niet te genezen valt, is een behandeling met insuline een prima optie. Een andere, meer verregaande stap, is het steriliseren van het teefje. Bij teefjes kan de oorzaak van diabetes namelijk hormonaal zijn na de loopse periode. Na sterilisatie kan diabetes dus in sommige gevallen genezen als er snel wordt ingegrepen.

Te voorziene dierenartskosten voor een Labrador

Hierna vindt u het geschatte budget dat u moet voorzien om uw hond te laten verzorgen als hij aan de volgende aandoeningen lijdt: