Oorsprong van de mopshond
De oorsprong van de mopshond is niet helemaal duidelijk en er bestaan verschillende theorieën. Vermoedelijk dook het ras meer dan 2000 jaar geleden op in Azië.
De hypothese van kynoloog Pierre Mégnin is waarschijnlijk de meest aannemelijke. In de 19e eeuw vergeleek hij dit ras met de zogeheten ‘Boeddhahonden’, beelden die werden teruggevonden op altaren in China en Vietnam, waarop honden met strak opgerolde staarten zijn afgebeeld.
Chinese keizers en hoogwaardigheidsbekleders fokten deze honden, die speciaal werden geselecteerd vanwege hun platte snuit en korte poten. Ze stonden bekend als ‘Paï’ en worden beschouwd als de voorouders van de pekinees en de mopshond.
De mopshonden verspreidden zich vervolgens over alle hoven van Azië, met hun kenmerkende rimpels: drie horizontale en één verticale. Samen vormen ze een Chinees schriftteken dat 'prins' betekent.
De eerste mopshonden zouden vervolgens in Europa zijn aangekomen via de handelsbetrekkingen die vanaf de 16de eeuw ontstonden tussen China en Portugal. Nederlandse kooplieden worden soms genoemd als de eerste importeurs van dit ras.
De mopshond was in de jaren 1500 zeer populair in Nederland en werd zelfs het symbool van de koningsgezinde patriotten.
De Europese hoven raakten in de ban van de charme van deze hond. Zo vinden we sporen van de voorouders van de mopshond terug in Duitsland, Spanje, Groot-Brittannië, Nederland en Rusland.
Hij behoorde bijvoorbeeld tot de favorieten van het Huis van Oranje, de regerende familie in Nederland. Er wordt zelfs verteld over een voorval tijdens de onafhankelijkheidsoorlogen, waarbij Pompey, de witte mopshond van Willem van Oranje, zijn baasje wekte terwijl vijandelijke troepen het kamp binnendrongen.
Ook in Frankrijk was de mopshond een gezelschapsdier van onder anderen Lodewijk XV, Joséphine de Beauharnais, Marie-Antoinette en de markiezin de Pompadour.
In Engeland was zijn populariteit het grootst. Koningin Victoria was een grote bewonderaarster van het ras.
De mopshond nam in 1861 deel aan de eerste schoonheidswedstrijden voor rashonden. In 1883 werd in Engeland de eerste rasvereniging opgericht: de Pug Dog Club, en er werd een rasstandaard opgesteld. Met de opkomst van andere hondenrassen verdween de mopshond wat uit de mode en werd hij zeldzamer. Pas in de jaren 1960 kende hij een heropleving in populariteit, mede dankzij de hertog en hertogin van Windsor.
In Frankrijk werd de rasvereniging in 1952 opgericht en in 1958 aangesloten bij de SCC (Société Centrale Canine). Eerst was het ras in ons land vrij onbekend, maar sinds de jaren 1990 is de mopshond langzaam uit de schaduw getreden en wint hij steeds meer harten. In 2021 werden er 1.837 pups ingeschreven in het LOF (Frans stamboek). Binnen groep 9, de ‘Gezelschapshonden’, staat de mopshond inmiddels op de 6de plaats.
Leuk om te weten: de mopshond kent heel wat benamingen! In Engelstalige landen heet hij ‘Pug’. Dat kan verwijzen naar ‘pugnacious’, wat ‘vechtlustig’ of ‘bokser’ betekent, of naar ‘Pug Nose’, wat ‘platte neus’ betekent. Een andere mogelijke herkomst is het woord ‘pugg’, wat vertaald kan worden als ‘vriendelijke hond’.
In Duitsland wordt hij ‘Mops’ genoemd, een naam die is afgeleid van ‘mopens’, wat zoveel betekent als geïrriteerd of nors kijken.
In Italië heet hij ‘Carlino’, als eerbetoon aan een acteur uit de Commedia dell’arte, Carlino, met name Carlo Bertinazzi, die de rol van Arlecchino vertolkte en traditioneel een zwart masker droeg. In Frankrijk is de benaming voor de mopshond dan ook afgeleid van dit Italiaanse woord.
Karakter en eigenschappen van de mopshond
Karakter van de mopshond
Lief, zachtaardig, aanhankelijk en speels … de mopshond is een hond vol kwaliteiten! Het is een heel sociaal hondje dat goed omgaat met zowel mensen als andere dieren. Samenleven met een mopshond is bijzonder aangenaam en rustgevend!
Hij is sterk gehecht aan zijn baasje, voelt zelfs de kleinste stemmingswisselingen aan en volgt hem vaak op de voet. De mopshond is een gevoelige ziel, die het liefst lekker thuis blijft.
Intelligent en rustig als hij is, kan hij goed overweg met ouderen. Maar dankzij zijn speelse en vrolijke karakter is hij ook een geweldige speelkameraad voor kinderen.
Hij begroet vreemden op een vriendelijke manier. De mopshond is dus geen goede waakhond! Hij blaft zelden, en als hij het doet, is het meestal terecht. Wat hij daarentegen wel goed kan, is snurken!
Zijn grootste vijand? Eenzaamheid ... Maar het is zeker mogelijk om een hond te leren alleen thuis te blijven.
Hij is graag zo vaak mogelijk in de buurt van zijn baasje en zijn gezin. Samenleven met een tweede mopshond of een ander huisdier (hond of kat) past perfect bij dit aanhankelijke ras.
Een echte mopshond is totaal niet agressief tegenover soortgenoten of andere dieren, maar ook zeker niet angstig, een teken van zijn evenwichtige karakter. Een angstige hond zou trouwens niet worden goedgekeurd: dat is een van de gebreken die tot uitsluiting bij het examen voor officiële erkenning leiden.
Hij behoort tot de gezelschapshonden die hun rol perfect vervullen en een bron van vreugde zijn voor hun gezin en omgeving.
Dankzij zijn formaat kun je hem gemakkelijk meenemen naar veel plekken waar honden welkom zijn. Als hij goed opgevoed is, weet hij zich rustig te gedragen, je zou bijna vergeten dat hij er is. Tenzij je hem uitnodigt om te spelen, dan is het feest! Kortom, de mopshond is een uiterst makkelijke hond om mee samen te leven.
Goed om weten: De mopshond kan soms een tikkeltje koppig zijn. Toch levert de opvoeding van een mopshond-pup zelden problemen op. Hij is intelligent en begrijpt snel wat er van hem verwacht wordt. Omdat hij graag zijn baasje een plezier doet, voert hij commando’s meestal zonder moeite uit. Spelenderwijs leren werkt het best, begin bijvoorbeeld met het aanleren van netjes lopen aan de lijn.
Eigenschappen van de mopshond
Deze kleine hond is (helemaal) niet sportief! Hoewel hij goed gespierd is, ligt hij het liefst knus op de bank te knuffelen met zijn baasjes. Door zijn platte snuit heeft hij vaak last van ademhalingsproblemen, wat zijn zin in fysieke inspanning beperkt.
Hij kan best een paar minuten met zijn baasje meelopen zolang het niet te warm is, maar meer moet je niet van een mopshond verwachten. Het is geen hond om mee te gaan joggen.
Zoals alle brachycefale honden (rassen met een plat gezicht) kan de mopshond slecht tegen warmte. Het is van groot belang om met die kwetsbaarheid rekening te houden en er alles aan te doen om een hitteslag (een spoedgeval voor de dierenarts) te voorkomen.
Sommige hondensporten zijn wél mogelijk met een mopshond, zolang er rekening wordt gehouden met zijn aard. Zo zijn er mopshonden die deelnemen aan speuren, gehoorzaamheidstraining of zelfs dog dancing.
Daarentegen is hij erg speels, soms zelfs een echte clown! Een mopshond-pup is een ondeugend boefje, soms wat onstuimig, maar naarmate hij opgroeit en volwassen wordt, wordt hij rustiger en evenwichtiger. Hij geniet nog steeds van spelletjes en dagelijkse wandelingen, zolang die maar passen bij zijn tempo en karakter.
Tip van Santévet: De mopshond is momenteel erg populair. Kies daarom voor een erkende fokker met verantwoorde fokpraktijken en geef de voorkeur aan een pup of volwassen hond die is ingeschreven in het stamboek (“LOF” in Frankrijk). Denk ook aan de vele asielen die overlopen van honden die wachten op een nieuw thuis.
Het ideale baasje voor een mopshond
Een zorgzaam en aanwezig baasje, want het gezinsleven past het best bij hem.
Of je nu op het platteland woont of in de stad, voor deze hond maakt dat weinig uit. De mopshond voelt zich prima in een stedelijke omgeving, zolang hij maar niet te lang alleen wordt gelaten. Dankzij zijn kleine formaat past hij ook goed in een appartement. Regelmatige uitstapjes zijn wel belangrijk, niet alleen om zijn behoeften te doen, maar ook om contact te houden met de buitenwereld.
Puppy's krijgen is helemaal niet nodig voor een mopshond, net zoals bij elk ander hondenras. Sterilisatie wordt sterk aangeraden bij mopshonden die niet voor de fok bedoeld zijn. Bij teefjes is de voortplanting bovendien niet eenvoudig: een nestje telt meestal tussen de 2 en 8 pups, en de dracht verloopt vaak moeizaam. Ook bij reutjes helpt castratie om bepaalde aandoeningen (zoals tumoren) te voorkomen en kan het in zo’n 60% van de gevallen ongewenst gedrag verminderen, zoals weglopen, vechten of urineren om territorium af te bakenen.
Sterilisatie (een term die vaak als verzamelnaam voor beide geslachten wordt gebruikt) biedt alleen maar voordelen, voor de reu, de teef én het baasje.
Opvoeding van de mopshond
Is dit je eerste hond? Dit ras is ideaal voor beginnende baasjes. Maar let op: een goede opvoeding is echt nodig bij een mopshond!
Geduld en zachtheid zijn de sleutel, zoals bij elke hond. Wees wel voorzichtig dat je niet zwicht voor zijn kleine grillen. Dat is namelijk héél verleidelijk, vooral bij een jonge mopshond die zijn lieve blik perfect weet in te zetten. Wie zou daar nou niet voor smelten?
Uiterlijke kenmerken van de mopshond
Sommigen vinden de mopshond lelijk en vergelijken hem met E.T., terwijl anderen juist veel charme zien in dit ras. Zijn uiterlijk is inderdaad deels de reden van zijn populariteit.
De mopshond is het typische voorbeeld van een miniatuur-molosser. Met zijn compacte, gedrongen bouw die doet denken aan een mastiff, heeft zijn lichaam bijna de vorm van een vierkant.
Het lichaam van de mopshond
De rasstandaard vermeldt dat de mopshond "multum in parvo" is, "veel inhoud in een klein volume", "zoals blijkt uit zijn compacte vormen, de stevigheid van zijn bespiering, zijn lichaam dat gedrongen is in zijn verhoudingen, maar nooit laag op de benen, noch mager of hoog op de benen".
De mopshond is een hond met een gedrongen, compact en stevig lichaam, kort en cobby (compact en gedrongen), met een brede borst en een rechte bovenbelijning. De staart, een zogeheten “spiraalstaart”, is hoog aangezet en vormt een zo strak mogelijke krul over de heup. Een dubbele krul wordt daarbij als zeer gewenst beschouwd.
Zijn spieren zijn stevig. De ledematen zijn krachtig en recht, en eindigen in poten die noch te rond, noch te lang zijn, met goed gespreide tenen en zwarte nagels.
Wanneer hij zich voortbeweegt, heeft de mopshond een heel eigen gang, met een licht rollende beweging van het achterlijf.
De vacht van de mopshond
De vacht van de mopshond is fijn, glad, zacht, kort en glanzend; niet hard en niet wollig.
De kleur van de mopshond
De vacht van de mopshond komt in twee hoofdkleuren: beige of zwart. Binnen het beige worden vier tinten onderscheiden: zilver, abrikoos, fauve en zwart. Elke kleur moet duidelijk afgelijnd zijn om het contrast goed te laten uitkomen tussen de vachtkleur, de trace (een zwarte rugstreep van het hoofd tot de staart) en het masker.
De snuit, het masker, de oren, de schoonheidsvlekken op de wangen, de duimafdruk of ruitvormige vlek op het voorhoofd, en de trace (de zwarte rugstreep) moeten zo diepzwart mogelijk zijn.
De mopshond met fauvekleur is het populairst bij het grote publiek.
De grootte en het gewicht van de mopshond
Hij is ongeveer 30 cm hoog op schofthoogte. Zijn gemiddeld gewicht ligt tussen 6,3 en 8,1 kg.
De kop van de mopshond
Zijn ronde, gerimpelde gezicht heeft een platgedrukte snuit, kenmerkend voor dit ras. De grote, bolle ogen (zonder uitpuilend te zijn) en het zwarte masker zijn eveneens typisch voor dit kleine hondje.
De rasstandaard geeft aan dat ‘de neusgaten voldoende open moeten zijn’ en dat ‘geknepen neusgaten en overmatige rimpels op de neus onaanvaardbaar zijn’. Eveneens geldt dat ‘de rimpels op het voorhoofd duidelijk afgetekend moeten zijn, zonder overdrijving’.
Zijn korte snuit is niet opgewipt.
De ogen van de mopshond zijn opvallend en typisch voor het ras. Ze zijn vrij groot en donker, met een bolvormig uiterlijk. Ze geven de hond een zachte uitdrukking, soms wat bezorgd, maar altijd vol genegenheid. De rasstandaard vermeldt bovendien dat ‘de ogen heel glanzend zijn en vol vuur wanneer de hond opgewonden is’.
De oren van de mopshond zijn klein en lijken bedekt met fluweel. De rasstandaard aanvaardt twee vormen:
- Roosoor: een klein hangend oor dat naar achteren vouwt, waardoor de gehoorgang zichtbaar wordt.
- Knopoor: het oor vouwt naar voren, met de punt strak tegen de schedel aan, zodat de gehoorgang bedekt wordt en het oor naar het oog wijst. Deze tweede vorm heeft de voorkeur volgens de rasstandaard.
De hals is krachtig en dik. De rasstandaard beschrijft dat de hals ‘licht gewelfd moet zijn, zodat de bovenlijn doet denken aan de gebogen vorm van een kam op een helm – sterk, stevig en lang genoeg om het hoofd trots te dragen’.
Opgepast: net als bij de Franse buldog of de Engelse buldog kunnen er ademhalingsproblemen optreden, die soms leiden tot gesnurk. Raadpleeg bij twijfel gerust jouw dierenarts.
Verzorging van de Mopshond
Eén keer per week borstelen is voldoende voor zijn korte vacht. Tijdens de ruiperiodes (in het voorjaar en het najaar) mag dit vaker gebeuren, aangezien hij dan meer haar verliest.
Hoewel deze hond makkelijk te verzorgen is, moet je er toch aan denken om zijn huidplooien en ogen regelmatig schoon te maken, net zoals bij de Shar-Pei. Bij een tranend oog is het verstandig om meteen een dierenarts te raadplegen. Zelf medicatie toedienen is af te raden, aangezien het oog een kwetsbaar orgaan is.
Als je mopshond een bad nodig heeft, kies dan altijd een shampoo die speciaal voor honden is ontwikkeld, want hun pH-waarde is anders dan die van mensen. Droog hem goed af na het baden. Let op: hij kan slecht tegen hitte, en verdraagt dus ook de koude niet goed!
Zijn gebit moet regelmatig gecontroleerd worden. Het beste middel om tandsteen, de grootste vijand van het hondengebit, te voorkomen, is om je pup al van jongs af aan te laten wennen aan het tandenpoetsen. Een goede mondhygiëne is essentieel om tandproblemen en andere gezondheidsklachten op latere leeftijd te voorkomen.
De nagels moeten goed in de gaten worden gehouden. Als ze niet genoeg afslijten tijdens het wandelen en te lang worden, moet je ze knippen.
De mopshond leeft vaak binnenshuis of in een appartement, en slijt daardoor zijn nagels waarschijnlijk minder dan andere honden. Bij het knippen van de nagels moet je goed oppassen dat je niet in het levende deel (de pulpa) knipt, want dat kan pijnlijk zijn en bloeden.
Als de pulpa geraakt wordt, kan de bloeding behoorlijk hevig zijn. Maak je daar niet al te veel zorgen over. Breng een kompres aan, desinfecteer de wond en leg een pleister of een klein verband aan. Raadpleeg bij twijfel altijd je dierenarts.
Wat zijn voeding betreft, is waakzaamheid geboden: als hij weinig beweegt, loopt hij het risico op overgewicht, wat schadelijk is voor zijn gezondheid. Een voeding op basis van kwalitatieve brokken, in de juiste dagelijkse hoeveelheden, helpt hem op zijn ideale gewicht te blijven, in combinatie met wat lichaamsbeweging, aangepast aan zijn mogelijkheden.
Voeding van de mopshond
De mopshond is een hond die van nature weinig energie verbruikt. Daarom heeft hij een voeding nodig die is aangepast aan zijn levensstijl. Brokken van hoge kwaliteit zijn uitstekend geschikt en voorzien hem van alles wat zijn lichaam nodig heeft.
Gewichtstoename bij dit kleine hondje moet absoluut worden voorkomen, want net als veel andere honden is hij behoorlijk gulzig! Tafelrestjes zijn uit den boze, en snoepjes moeten met mate worden gegeven.
Hoeveel kost een mopshond?
De prijs van een mopshond ligt gemiddeld tussen de 1.100 en 1.600 euro. Het is belangrijk om een pup te kiezen die is ingeschreven in het LOF (Livre des Origines Français), omdat dit zorgt voor een goede traceerbaarheid van het dier.
Er zijn veel serieuze fokkers die gepassioneerd zijn door het ras en de tijd nemen om hun pups goed te socialiseren. Om de Mopshond van je dromen te vinden, is het zeker aan te raden om meerdere fokkers te bezoeken.
Ziekten bij de Mopshond: ademhalingsproblemen
De gezondheid van de mopshond is over het algemeen redelijk sterk, maar zijn platte snuit veroorzaakt vaak ademhalingsproblemen. Hij verdraagt extreme weersomstandigheden slecht, vooral bij hoge temperaturen. Hij is gevoelig voor een hitteberoerte, een echte spoedsituatie waarvoor direct een dierenarts nodig is.
Dit brachycefale ras (met een platte snuit) kan bepaalde gezondheidsproblemen met zich meebrengen:
- Een stenose van de neusgaten: de neusgaten zijn te nauw, waardoor de luchtstroom wordt beperkt;
-Een verlenging van het zachte gehemelte: de ingang van het strottenhoofd raakt geblokkeerd door een te lang en/of te dik zacht gehemelte.
Andere ziekten van de mopshond
Oogproblemen
De bolle ogen van de Mopshond maken hem gevoelig voor oogaandoeningen. Irritaties, roodheid en ontstekingen moeten goed in de gaten worden gehouden.
Let op: Tijdens wandelingen in het bos: de Mopshond kan met zijn korte snuit tussen doornige takken snuffelen en daarbij zijn ogen beschadigen.
Allergieën en eczeem
Dit hondenras kan huidproblemen ontwikkelen als gevolg van een huidallergie (atopie, wat bijvoorbeeld eczeem kan veroorzaken). De rimpels en huidplooien in het gezicht maken hem bovendien gevoeliger voor infecties of schimmelaandoeningen (mycosen).
De hond kan ook last krijgen van voedselallergieën. Met hulp van je dierenarts is het belangrijk om het allergene voedingsmiddel te identificeren en uit zijn dieet te schrappen.
Moeilijke bevalling
Het komt voor dat een mopshondteefje complicaties ondervindt bij de geboorte van haar nestje. Jouw hulp, en die van de dierenarts, kan dan van grote waarde zijn.
Te voorziene dierenartskosten voor een mopshond
Hieronder een overzicht van de kosten die je kunt verwachten als je hond aan een van deze aandoeningen lijdt:
Voorbeeld van het jaarlijkse gezondheidsbudget van een mopshond
| Allergieën | € 80/maand hetzij € 960/jaar |
| Schimmelinfectie | € 120 |
| Oogproblemen | € 60/maand hetzij € 720/jaar |
| Hetzij een totaal van | € 1.800/jaar |
Toe te voegen: vaccinaties, tandsteenverwijdering, het knippen van de nagels, antiparasitaire behandelingen (tegen vlooien, wormen), enz.
Fan van kleine molossers? Lees meer over de Engelse Buldog, de Franse Buldog en de Boston Terrier.
Santévet
De marktleider voor zorgverzekeringen voor dieren
Foto: 123RF