De keuze voor dit ras moet weloverwogen zijn. Het is daarom belangrijk om je goed te informeren over de eigenschappen van het ras voordat je hem in huis haalt.
Hij lijkt een mooie toekomst tegemoet te gaan, al hopen we dat hij niet uitgroeit tot een echte modehond, want dat leidt vaak tot problemen, zoals bijvoorbeeld bij zijn neef, de Australische herder.
Oorsprong van de Amerikaanse miniatuurherder (Miniature American Shepherd)
De Amerikaanse miniatuurherder ontstond eind jaren 1960 in Californië (Verenigde Staten). Zijn voorouders zijn kleine Australische herders. Het ras is namelijk ontstaan door gerichte selectie van Australische herders van kleinere gestalte.
Er waren meerdere generaties nodig om die nieuwe afmetingen te bekomen en een ras te ontwikkelen dat duidelijk verschilt van zijn neef, de Australische herder. Een volwaardig, op zichzelf staand ras dat niet langer wordt gekruist met de Australische herders.
De eerste officiële registratie van het ras vond plaats in 1980 bij het American Stock Dog Registry, onder de naam Miniature American Shepherd.
In 1990 werd de eerste rasvereniging opgericht: de MASCUSA (Miniature American Shepherd Club of the USA). In 2011 werd het ras opgenomen in de Foundation Stock Service van de AKC (American Kennel Club) onder de naam Miniature American Shepherd. Aangezien de AKC geen lid is van de FCI (Fédération Cynologique Internationale), werd het officiële beschermheerschap van het ras later toevertrouwd aan Hongarije.
Hoewel het ras in zijn land van oorsprong nog niet officieel erkend was, werd het in Frankrijk in 2014 officieel erkend door de Centrale Canine. Vervolgens werd het in 2019 voorlopig erkend door de FCI (Fédération Cynologique Internationale).
Tot voor kort was hij buiten de Verenigde Staten nog vrijwel onbekend, maar inmiddels is de Amerikaanse miniatuurherder goed ingeburgerd. In 2021 maakte hij een opvallende entree in de top 20 van populairste hondenrassen in Frankrijk, met een comfortabele 18de plaats. In 2022 zette hij zijn opmars voort en steeg naar plaats 14, met 4.744 inschrijvingen in het LOF (Frans stamboek), wat een stijging van 15% betekende ten opzichte van het jaar ervoor.
Er bestaat geen twijfel over dat zijn gelijkenis met zijn neef, de populaire Australische herder (zelfs nummer 1 in de top 20), en zijn kleinere formaat zijn enorme succes in de handen werken.
De opmars van deze herdershond uit de Verenigde Staten blijft niet onopgemerkt en alle ogen zijn nu op hem gericht. Sommigen noemen zijn succes ronduit verbluffend … en onverwacht! Ter vergelijking, in 2015 werden er slechts 210 pups geregistreerd.
Karakter en vaardigheden van de Amerikaanse Miniatuurherder
Het karakter van de Amerikaanse Miniatuurherder
De Amerikaanse Miniatuurherder verdient zijn succes helemaal. Dit hondje is om te beginnen erg intelligent. Daarnaast is het een ras waar je echt op kunt rekenen. Hij is loyaal, trouw en houdt van het gezelschap van zijn baasje. Hij geniet ervan om deel uit te maken van zijn leven, dag in, dag uit.
De Amerikaanse Miniatuurherder is geen waakhond en mag ook niet gekozen worden met dat doel. Hij kan wat terughoudend zijn tegenover onbekenden, maar zou nooit echt schuw of timide mogen zijn.
Als trouwe herdershond waakt hij over zijn gezin zoals hij dat ook zou doen over een kudde die hem werd toevertrouwd.
Vaardigheden van de Amerikaanse Miniatuurherder
Door zijn kleine formaat is hij een ideale hond die, als hij goed wordt opgevoed, zijn baasje vrijwel overal kan vergezellen, zolang dat natuurlijk is toegestaan.
De Amerikaanse Miniatuurherder houdt niet alleen van werken, maar ook van zich nuttig maken! Hij heeft dus niet alleen fysieke beweging nodig, maar ook mentale uitdagingen.
De grootste troef van de Amerikaanse Miniatuurherder is zijn talent voor het hoeden van schapen en/of runderen. Hij blinkt uit in het bijeenhouden van kleinvee zoals schapen en geiten. Daarnaast beschikt hij over alle eigenschappen die nodig zijn om ook met groter vee te werken.
Wat is het ideale baasje voor een Amerikaanse Miniatuurherder?
Zolang hij de kans krijgt om zich uit te leven en zijn energie kwijt te kunnen (ook zonder kudde, want je kunt echt van alles met hem doen!) is hij, dankzij zijn kleine formaat, een heerlijk gezelschapsdier.
Een sportief baasje is mooi meegenomen. Deze hond past in elk geval niet bij iemand met een zittende levensstijl, want hij is zelf allesbehalve rustig! Wie hem niet de beweging geeft die hij broodnodig heeft, riskeert gedragsproblemen.
Deze hond komt het best tot zijn recht op het platteland. Een appartement is eigenlijk geen ideale omgeving voor dit ras, tenzij zijn baasje écht veel tijd voor hem vrijmaakt en dagelijks zorgt voor voldoende beweging om zijn energie kwijt te kunnen!
Hoewel hij sterk gericht is op één persoon, is de Amerikaanse Miniatuurherder ook een uitstekende gezinshond. Samenleven met andere dieren verloopt doorgaans zonder problemen, zeker als hij daar al op jonge leeftijd aan gewend raakt.
Ook met kinderen kan hij het uitstekend vinden. Hij wordt al snel hun speelkameraad en vertrouweling.
Activiteiten en vaardigheden van de Amerikaanse Miniatuurherder
Natuurlijk belandt niet elke Amerikaanse Miniatuurherder op een ranch, maar beweging is wel een absolute noodzaak. Want één ding is zeker: dit is een energieke hond, en dat is dan nog zachtjes uitgedrukt!
De Amerikaanse Miniatuurherder is een veelzijdige hond. Om aan zijn fysieke behoeften te voldoen, zijn er tal van hondensporten in de buitenlucht die perfect bij hem passen, in competitieverband of gewoon voor het plezier. Zo zijn er bijvoorbeeld agility, canicross, doggy dance, flyball… Zo kan hij zijn uitzonderlijke behendigheid laten zien. Dankzij zijn scherpe neus is hij ook erg goed in speurwerk, en met zijn uithoudingsvermogen is hij de ideale partner voor lange wandelingen of trektochten.
Er is dus een ruime keuze aan activiteiten om je Amerikaanse Miniatuurherder bezig te houden en gelukkig te maken.
Opvoeding van de Amerikaanse Miniatuurherder
De opvoeding van een Amerikaanse Miniatuurherder verschilt niet echt veel van die van een Australische herder.
Omdat hij graag leert en gehoorzaam en intelligent is, is de Amerikaanse Miniatuurherder makkelijk op te voeden. Het is belangrijk dat zijn opvoeding eerlijk verloopt, zonder te hard te zijn of straf te geven, want dat verdient hij echt niet! Spel, beloningen en complimenten moeten centraal staan, niet de berispingen. Dat is precies waar positieve opvoeding op gericht is.
Het noodzakelijke socialisatiewerk dat al bij de fokker is begonnen, moet meteen worden verdergezet zodra hij op zijn nieuwe thuis aankomt. Dat is het moment om hem op een geleidelijke manier de basiscommando’s aan te leren, zoals wandelen aan de lijn, volgen, terugkomen op commando, “zit”, “blijf”, “wacht”, “stop” enzovoort.
Fysieke kenmerken van de Amerikaanse Miniatuurherder volgens de rasstandaard
De Amerikaanse Miniatuurherder is een hond van klein formaat, niet te hoog, maar ook niet te laag op de poten. Zijn lichaam is iets langer dan hoog, met een botstructuur die in verhouding staat tot zijn grootte.
De vacht van de Amerikaanse Miniatuurherder
Zijn vacht is van gemiddelde lengte en textuur, recht tot licht golvend, met een ondervacht waarvan de dikte varieert naargelang het seizoen.
De vacht is kort en glad op de kop en aan de voorkant van de poten. Aan de achterkant van de voorpoten en op de achterdijen heeft hij een matige franje.
Goed om weten: de bef en de kraag zijn matig ontwikkeld, maar duidelijker aanwezig bij de reuen.
De kleur van de Amerikaanse Miniatuurherder
De vachtkleuren zijn gevarieerd en uniek voor elk dier. De volgende kleuren zijn toegestaan, zonder voorkeur voor een bepaalde kleur:
- zwart,
- blauw-merle,
- kastanjebruin,
- kastanjebruin en leverkleurig of lever-merle.
Merle-kleurige vachten moeten gemarmerd, gespikkeld of gevlekt zijn. Het is toegestaan dat de ondervacht iets lichter is dan de dekvacht. Asymmetrische aftekeningen worden niet als een fout beschouwd.
De schofthoogte van de volwassen Amerikaanse Miniatuurherder
Reuen hebben een schofthoogte van 35,5 cm tot 46 cm.
Teefjes hebben een schofthoogte van 33 cm tot en met 43,5 cm.
Het gewicht van de Amerikaanse Miniatuurherder
De rasstandaard geeft geen exacte richtlijn voor het gewicht. Er wordt vermeld dat “het ideale gewicht afhangt van de grootte, het geslacht en de lichaamsbouw van het dier.” Gemiddeld weegt de Amerikaanse Miniatuurherder tussen 9 en 14 kg.
De kop van de Amerikaanse Miniatuurherder
De bovenkant van de schedel is plat of licht afgerond.
De stop is gematigd, maar wel duidelijk aanwezig.
De truffel is rood van kleur bij honden met een kastanjebruin-merle of kastanjebruine vacht. Bij honden met een blauw-merle of zwarte vacht is de neus zwart.
De neus is bij voorkeur volledig gepigmenteerd.
De snuit is matig breed en vol, en loopt geleidelijk toe naar een afgeronde punt.
Hij mag daarbij niet zwaar, vierkant, spits (in de vorm van een fluit) of terugwijkend lijken.
De ogen zijn amandelvormig, in verhouding tot de grootte van het hoofd, en zijn noch uitpuilend noch diepliggend. De ogen kunnen verschillend van kleur zijn, of beide dezelfde kleur hebben.
De oren zijn driehoekig van vorm, van gemiddelde grootte en hoog op het hoofd geplaatst. Wanneer de hond alert is, vouwen de oren naar voren of staan ze als een roosoor opzij.
Het lichaam van de Amerikaanse Miniatuurherder
De rug is stevig en recht, van de schoft tot aan de heupen, zowel in stand als in beweging. De voorpoten zijn krachtig en in verhouding tot de achterhand.
De staart is bij voorkeur van nature kort of gecoupeerd.
Als hij natuurlijk is, hangt de staart in rust in een lichte boog naar beneden. Wanneer de hond opgewonden is of in beweging, wordt de staart hoog en sterk gekruld gedragen.
Verzorging van de Amerikaanse Miniatuurherder
Reiniging van ogen, oren en tanden
Net als bij elke andere hond zijn een aantal basiszorgen wat betreft de hygiëne essentieel voor het welzijn van de Amerikaanse Miniatuurherder. Controleer regelmatig zijn oren en reinig ze met een geschikte lotion, op advies van je dierenarts of zijn team.
De ogen kunnen indien nodig worden schoongemaakt, maar let op: bij een rood oog of tranend oog is het belangrijk om niet zelf dokter te gaan spelen. Gebruik zeker geen product dat je eerder al voorgeschreven kreeg, ook al lijkt het geschikt voor de situatie. Het oog is een kwetsbaar orgaan, dus maak in zo’n geval altijd snel een afspraak bij de dierenarts.
Tandsteen is de grootste vijand van het hondengebit. Indien mogelijk helpt het poetsen van de tanden om de vorming van tandplak te vertragen. Dit onderhoud verloopt des te gemakkelijker wanneer de hond al van jongs af aan gewend is aan het tandenpoetsen.
Kauwstaven of kauwstrips in de vorm van snoepjes kunnen ook gegeven worden, op voorwaarde dat je ze optelt bij de dagelijkse voeding … en met mate. Je kunt je hond er af en toe een plezier mee doen, bijvoorbeeld als beloning tijdens de opvoeding of wanneer hij een bevel goed uitvoert.
Net zoals sommige hoogwaardige brokken waarvan de vorm en textuur speciaal zijn ontworpen, stimuleren deze kauwsnacks het kauwen en dragen ze bij aan de mondhygiëne, vergelijkbaar met een poetsbeurt, al vervangen ze die natuurlijk niet volledig. Bij een te grote opbouw van tandsteen en om mondziekten te voorkomen, kan een professionele gebitsreiniging door de dierenarts noodzakelijk zijn.
De nagels van de hond moeten worden geknipt als hij ze niet vanzelf afslijt, wat wel vrij ongebruikelijk is voor een energieke hond zoals de Amerikaanse Miniatuurherder!
Vachtverzorging van de Amerikaanse Miniatuurherder
De verzorging van de vacht van de Amerikaanse Miniatuurherder is allesbehalve moeilijk. Regelmatig borstelen helpt om dode haren en vuil te verwijderen. Bovendien is het een goed moment om te controleren op wondjes of externe parasieten.
Voor het welzijn van de hond moet het borstelen regelmatig gebeuren, maar volgens de rasstandaard “moet de vacht zoveel mogelijk natuurlijk blijven. Enkel de oren, de poten, de achterkant van de hak, de middenvoeten en de staart mogen worden bijgeknipt. De snorharen blijven bij voorkeur gewoon natuurlijk.”
Tijdens de rui, namelijk in de herfst en de lente, moet er vaker geborsteld worden omdat de vacht dan meer haar verliest.
De Amerikaanse Miniatuurherder kan gewassen worden als dat nodig is. Gebruik dan wel een aangepaste hondenshampoo, want de pH-waarde van honden verschilt van die van mensen. Zelfs de mildste babyshampoo is eigenlijk niet geschikt!
Voeding van de Amerikaanse Miniatuurherder
De meest handige en veilige manier om de Amerikaanse Miniatuurherder te voorzien van alle nodige voedingsstoffen, is het geven van industrieel bereide voeding, met name hoogwaardige brokken. Zelfbereide maaltijden (de zogenaamde "huisbereide voeding") vragen niet alleen tijd, maar ook een goede kennis van dierlijke voedingsleer. Zonder die kennis loop je het risico op fouten die kunnen leiden tot tekorten of overschotten. Bovendien zijn brokken veel makkelijker te bewaren.
Hij zal waarschijnlijk al gewend zijn aan het eten van brokken bij de fokker. Mocht het toch nodig zijn om om welke reden dan ook van voeding te veranderen, doe dit dan geleidelijk, over een periode van ongeveer twee weken. Zo voorkom je spijsverteringsproblemen zoals diarree. Meng de nieuwe voeding geleidelijk met de oude, waarbij je stapsgewijs de verhoudingen omdraait tot de oude voeding volledig is vervangen.
Door te kiezen voor brokken van goede kwaliteit, kun je binnen hetzelfde merk blijven en geleidelijk overstappen naar een ander type voeding naarmate je hond ouder wordt, zolang die goed wordt verdragen. Zo kun je vlot overschakelen van puppybrokken, die speciaal werden ontwikkeld voor de groeifase (die extra aandacht vereist) naar voeding voor volwassen honden of zelfs voor senioren, zodra dat aan de orde is. Indien nodig kan de dierenarts ook dieetvoeding voorschrijven ter ondersteuning van een medische behandeling.
Je dierenarts kan je in alle gevallen adviseren. Bij elke herhalingsvaccinatie zal hij niet alleen de gezondheidstoestand van je hond evalueren, maar ook zijn levensstijl bespreken. Zo kunnen er, indien nodig, aanpassingen of wijzigingen worden aangebracht op het vlak van voeding, verzorging of leefomstandigheden.
Ziekten bij het Amerikaanse Miniatuurherder-ras
De Amerikaanse Miniatuurherder is verwant aan de Australische herder en hij kent dus grotendeels dezelfde gezondheidsproblemen als zijn grotere neef.
Bot- en gewrichtsaandoeningen: heup- en/of elleboogdysplasie
Coxo-femorale dysplasie is een erfelijke aandoening waarbij het heupgewricht zich afwijkend ontwikkelt. Deze misvorming kan snel verergeren en leidt vaak tot pijn, kreupelheid en bewegingsbeperkingen bij de hond.
Een vroegtijdige opsporing van heupdysplasie, waarvan de diagnose gesteld wordt via een röntgenonderzoek onder verdoving, maakt een snelle behandeling mogelijk. In de meeste gevallen kan een passende therapie worden ingesteld om de hond te ontlasten. Afhankelijk van het stadium en de ernst van de aandoening kan het plaatsen van een heupprothese worden overwogen.
Bij elleboogdysplasie, een ziekte waaraan dit ras ook gevoelig is, worden de voorste ledematen getroffen.
Hoewel de overdracht van dysplasie genetisch bepaald is, spelen ook andere factoren een rol, zoals de groei, voeding, leefomgeving en het soort activiteiten dat de hond onderneemt.
Er bestaan screenings voor beide aandoeningen. Zo kunnen honden met een verhoogd risico uitgesloten worden van de fokkerij. Toekomstige eigenaars van een pup doen er dan ook goed aan om de testresultaten van de ouderdieren op te vragen.
Goed om weten: Santévet is de enige verzekeraar die coxo-femorale dysplasie bij honden dekt.
Ontdek onze verzekering voor de Amerikaanse Miniatuurherder, speciaal ontwikkeld om mogelijke gezondheidsproblemen van je trouwe viervoeter beter te kunnen voorzien en onder controle te houden.
Oogziekten
De Amerikaanse Miniatuurherder is, net als zijn neef de Australische Herder, vatbaar voor bepaalde erfelijke oogaandoeningen.
Progressieve Retina Atrofie (PRA): Een erfelijke oogaandoening die in verschillende vormen kan voorkomen en die leidt tot een geleidelijke degeneratie van het netvlies. Zoals de rasvereniging AFBAM (Association Française du Berger Américain Miniature) uitlegt, “betreft het bij de Amerikaanse Miniatuurherder doorgaans de PRCD-vorm, waarbij zowel de kegeltjes als de staafjes van het netvlies worden aangetast. De ziekte manifesteert zich meestal op latere leeftijd, beginnend met nachtblindheid en evolueert uiteindelijk naar volledige blindheid.”
Collie Eye Anomaly (CEA): Een andere erfelijke aandoening die niet alleen Collies, maar ook verwante rassen zoals de Amerikaanse Miniatuurherder kan treffen. Deze aangeboren afwijking veroorzaakt een abnormale ontwikkeling van de choroidea (het vaatvlies onder het netvlies). De klinische symptomen kunnen sterk variëren, zowel tussen verschillende rassen als tussen individuele honden binnen eenzelfde ras. Let op: voor deze aandoening bestaat geen genezende behandeling.
Erfelijke cataract (HC – Hereditary cataract): de meest voorkomende oogaandoening bij de Amerikaanse Miniatuurherder. Deze langzaam evoluerende ziekte wordt gekenmerkt door een vertroebeling van de ooglens, vaak zichtbaar als een blauwachtige waas in het oog. Dit leidt tot een geleidelijk verlies van het gezichtsvermogen. De aandoening is meestal bilateraal, wat betekent dat beide ogen worden aangetast. De symptomen hoeven echter niet gelijktijdig op te treden in beide ogen.
"De genetische test op de HSF4-mutatie is slechts een risicofactor," zegt de AFBAM (Association Française du Berger Américain Miniature). "Er bestaan erfelijke cataracten die niet worden veroorzaakt door HSF4. Daarom moeten alle fokdieren jaarlijks of tweejaarlijks onderzocht worden door een dierenarts-oogarts."
Genetische aandoening: MDR1-mutatie
De genetische mutatie met de naam MDR1 (Multi-Drug-Resistance) ligt aan de oorsprong van een medicijngevoeligheid bij de Amerikaanse Miniatuurherder. Sommige geneesmiddelen, met name antiparasitaire middelen, anesthetica, antidiarreemiddelen en kankermedicatie, worden slecht verdragen door het lichaam van de hond en veroorzaken een vergiftiging die tot de dood van het dier kan leiden. Van andere geneesmiddelen vermoedt men dat ze ook risico’s inhouden: een hartmiddel, een pijnstiller, een immunosuppressivum, een kalmeringsmiddel en een middel tegen braken.
Preventieve geneeskunde bij de Amerikaanse Miniatuurherder
Vaccinatie
Een vaccinatieprotocol dat door de dierenarts wordt opgesteld, maakt het mogelijk de hond te beschermen tegen tal van ziekten, waarvan sommige heel ernstig zijn.
De zogenaamde “klassieke” vaccins, vanaf de leeftijd van 8 weken, bestaan uit 2 of 3 injecties in het kader van de eerste vaccinatie. De herhalingsinenting gebeurt daarna elk jaar, of zelfs om de twee à drie jaar.
De datum van de herhalingsinentingen kan variëren van het ene veterinaire laboratorium tot het andere. Naast de eventuele risico’s waaraan de hond kan worden blootgesteld afhankelijk van zijn levensstijl, zal de dierenarts zich ook baseren op de AMM (Autorisatie voor het in de handel brengen) zoals aangegeven door de fabrikant van het of de gebruikte vaccin(s).
In het algemeen wordt de hond gevaccineerd tegen:
- Parvovirose, een veelvoorkomende virale ziekte bij pups, zeer besmettelijk, veroorzaakt hoge koorts, braken en bloederige diarree. Deze ziekte is heel dodelijk;
- De ziekte van Carré, een door een virus veroorzaakte aandoening die leidt tot een verzwakt immuunsysteem, met koorts, hoest en neurologische stoornissen;
- De ziekte van Rubarth, een andere virale en besmettelijke aandoening die de lever, de nieren en de bloedvaten aantast;
- Leptospirose, een ziekte van bacteriële oorsprong die kan worden overgedragen op de mens. Deze zoönose veroorzaakt nier- en leverfalen en is heel dodelijk;
- Hondsdolheid, een heel ernstige maar zeldzame ziekte, overdraagbaar op mensen. Vaccinatie is verplicht voor reizen naar het buitenland en voor zogenoemde gevaarlijke honden zoals gedefinieerd in de wet van januari 1999.
De dierenarts kan, afhankelijk van de levensstijl van de hond, andere vaccins aanbevelen, zoals:
- Kennelhoest, heel besmettelijk en vaak voorkomend bij pups.
- Leishmaniose, een parasitaire ziekte die wordt overgedragen door de steek van een klein insect, de zandvlieg, die voorkomt in het Middellandse-Zeegebied. De eerste symptomen (vermagering, mank lopen, abnormaal lange nagelgroei, enz.) van deze ernstige ziekte verschijnen niet systematisch van zodra de hond besmet is.
- Piroplasmose, veroorzaakt door een parasiet die wordt overgedragen via een tekenbeet, is een veel voorkomende ziekte die hoge koorts en nierfalen veroorzaakt.
Sterilisatie
Vanaf de puberteit kan de hond gesteriliseerd worden. Sterilisatie brengt eigenlijk alleen maar voordelen met zich mee, want niet alleen wordt bepaald hinderlijk gedrag (weglopen, vechten, enz.) voorkomen, ook het risico op bepaalde ziekten vermindert:
- tumoren aan de melkklieren, in 90% van de gevallen kwaadaardig,
- baarmoederinfecties,
- teelbaltumoren,
- prostaattumoren,
- gewrichtsproblemen bij bepaalde rassen...
Antiparasitaire middelen
Het is het hele jaar door belangrijk om de Amerikaanse Miniatuurherder, net zoals elke andere hond, te beschermen tegen inwendige parasieten (hondenwormen) en uitwendige parasieten (vlooien, teken, oogstmijten...).
Om al deze ongewenste gasten te bestrijden, de hond te beschermen maar ook zijn omgeving (aangezien sommige door het dier opgelopen ziekten zoönosen zijn, dat wil zeggen overdraagbaar op de mens), zal de dierenarts de meest geschikte behandelingen aanbevelen: uitwendige antiparasitaire middelen en inwendige antiparasitaire middelen (ontwormingsmiddelen). Deze zijn verkrijgbaar in verschillende vormen: pipetten, tabletten, sprays...
De behandeling van de leefomgeving van de hond kan ook noodzakelijk zijn in geval van een ernstige besmetting. Alle dieren in huis zullen behandeld moeten worden, volgens de voorschriften en aanbevelingen van de dierenarts.
In het algemeen moet een goede hygiëne in acht worden genomen wanneer men samenleeft met een hond, welke hond dan ook.
Wat kost een pup van een Amerikaanse Miniatuurherder bij een fokker?
Afhankelijk van de fokker waaruit hij wordt gekozen en de afstamming waaruit hij afkomstig is, ligt de prijs van een Amerikaanse Miniatuurherder gemiddeld tussen de 1.500 en 2.500 euro.
Het is belangrijk een pup te kiezen die is ingeschreven in het LOF (Livre des Origines Français), om zo de afkomst te kennen en een volledige traceerbaarheid te hebben.
Het snelle succes van de Amerikaanse Miniatuurherder kan in de toekomst aanleiding geven tot bepaalde excessen, zoals dat het geval is bij zijn neef, de Australische herder. Voorlopig is het echter niet moeilijk om serieuze fokkers te vinden die goed werk leveren op het gebied van selectie en die hun pups op de juiste manier socialiseren, zodat je de mogelijkheid hebt om verschillende fokkerijen te bezoeken voordat je de pup van je dromen vindt.
Wat is de levensverwachting van een Amerikaanse Miniatuurherder?
De Amerikaanse Miniatuurherder is een robuuste hond met een goede levensverwachting van gemiddeld 13 tot 15 jaar, wat als “eervol” beschouwd kan worden als je dit vergelijkt met de equivalente leeftijd bij mensen.
Fan van herdershonden? Ontdek meer informatie over de Duitse herder, Belgische herder, Beauceron, Zwitserse witte herder en de Pyreneese herder.
Santévet
De marktleider voor zorgverzekeringen voor dieren